SZANOWNI PAŃSTWO PRZY WEEKENDZIE MAMY dla PAŃSTWA DOBRĄ WIADOMOŚĆ dot. limitu pomocy de minimis- informacja UOKiK z 18.10.2023 r.

SZANOWNI PAŃSTWO PRZY WEEKENDZIE MAMY dla PAŃSTWA DOBRĄ WIADOMOŚĆ dot. limitu pomocy de minimis- informacja UOKiK z 18.10.2023 r.

Projekt nowego rozporządzenia przewiduje m.in.: 
– zwiększony limit pomocy de minimis do kwoty 300 tys. EUR w okresie 3 lat dla jednego przedsiębiorcy (obecnie limit wynosi 200 tys. EUR);

Pozdrawiam serdecznie Zespół Sieradzka-PEFRON

WYJAŚNIENIA UOKiK

Komisja Europejska planuje zmianę rozporządzenia regulującego udzielanie pomocy de minimis, które zastąpi przepisy obowiązujące do dnia 31 grudnia 2023 r. (przypominam, że do 30.06.2024 r. zostały wydłużone rozporządzenia m.in. rozporządzenie w sprawie zfron w zakresie możliwości wydatków w ramach pomocy de minimis, rozporządzenie dot. wyposażenia stanowiska pracy).

Komisja Europejska planuje przyjęcie nowego rozporządzenia regulującego udzielanie pomocy de minimis w okresie 2024-2027, które ma zastąpić obowiązujące do dnia 31 grudnia 2023 r. rozporządzenie KE nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (dalej: rozporządzenie KE nr 1407/2013).

Projekt nowego rozporządzenia przewiduje m.in.:
– zwiększony limit pomocy de minimis do kwoty 300 tys. EUR w okresie 3 lat dla jednego przedsiębiorcy (obecnie limit wynosi 200 tys. EUR);
– usunięcie odrębnego limitu pomocy de minimis dla przedsiębiorstw prowadzących działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarów (obecnie wynosi on 100 tys. EUR);
– wprowadzenie centralnego rejestru pomocy de minimis, zawierającego informacje o pomocy de minimis przyznanej przez wszystkie organy w danym państwie członkowskim;
– zmianę sposobu obliczania 3-letniego okresu przy sumowaniu limitu de minimis (kwestia ta wydaje się jednak nadal nieprzesądzona przez KE).

Obecnie Państwo limit pomocy liczycie zgodnie ze stanowiskiem UOKiK

Pomoc de minimis stanowi szczególną kategorię wsparcia udzielanego przez państwo, gdyż uznaje się, że ze względu na swą małą wartość nie powoduje ona zakłócenia konkurencji w wymiarze unijnym. W związku z powyższym, nie stanowi ona de facto pomocy publicznej w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, a w konsekwencji nie podlega obowiązkowi notyfikacji Komisji Europejskiej. Zasady udzielania pomocy de minimis określa rozporządzenie Komisji (UE) Nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis.

Łączna wartość pomocy de minimis dla jednego beneficjenta nie może przekroczyć równowartości 200 tys. euro brutto w okresie 3 lat podatkowych, a w przypadku podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu drogowego towarów – 100 tys. euro. Zgodnie z preambułą do rozporządzenia nr 1407/2013 należy brać pod uwagę lata podatkowe stosowane przez podmiot gospodarczy w danym państwie członkowskim do celów podatkowych, zatem, dokonując oceny wniosku przedsiębiorcy, bierze się pod uwagę, co do zasady, bieżący rok kalendarzowy oraz dwa poprzednie lata. Jednakże z uwagi na fakt, że polskie przepisy  o rachunkowości dopuszczają możliwość ustalania przez przedsiębiorcę innego, niż rok kalendarzowy roku podatkowego (zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości rok obrotowy to rok kalendarzowy lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych), okres obliczania kwoty de minimis w okresie trzyletnim może również odnosić się do 3 kolejnych lat podatkowych, liczonych według okresu ustalonego przez przedsiębiorcę, jeżeli jest on inny niż rok kalendarzowy. Nie ma znaczenia forma pomocy, źródło jej pochodzenia ani cel, na jaki została wykorzystana – do ogólnej puli wliczane są wszystkie środki uzyskane przez danego przedsiębiorcę jako pomoc de minimis w badanym okresie. Przedsiębiorców ubiegających się o pomoc de minimis obowiązują pewne ograniczenia. Nie można łączyć jej, w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowanych, z pomocą o innym przeznaczeniu (np. pomocą regionalną), jeśli doprowadziłoby to do przekroczenia dopuszczalnej intensywności tej pomocy. Pomoc de minimis może być udzielana jedynie w formach przejrzystych, czyli takich, w stosunku do których możliwe jest wcześniejsze dokładne obliczenie ekwiwalentu dotacji brutto bez konieczności przeprowadzania oceny ryzyka.

Zasada de minimis w ramach rozporządzenia KE nr 1407/2013 nie ma zastosowania w odniesieniu m.in. do przedsiębiorstw zajmujących się produkcją pierwotną produktów rolnych oraz sektora rybołówstwa i akwakultury. Natomiast zasady dopuszczalności pomocy de minimis w sektorze rolnym w odniesieniu do produkcji podstawowej produktów rolnych określa rozporządzenie Komisji (UE) Nr 1408/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie zastosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do pomocy de minimis w sektorze rolnym, natomiast w sektorze rybołówstwa i akwakultury – rozporządzenie Komisji (UE) Nr 717/2014 z dnia 27 czerwca 2014 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis w sektorze rybołówstwa i akwakultury. Ponadto, pomoc de minimis nie może być wydatkowana na zakup środków transportu wykorzystywanych do prowadzenia działalności w zakresie transportu drogowego towarów.

Szczególne zasady mają zastosowanie do pomocy de minimis przyznawanej przedsiębiorstwom wykonującym usługi w ogólnym interesie gospodarczym. Zostały one uregulowane w rozporządzeniu Komisji (UE) Nr 360/2012 z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis przyznawanej przedsiębiorstwom wykonującym usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym. Po spełnieniu wszystkich warunków określonych w tym rozporządzeniu, przedsiębiorstwo wykonujące usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym może otrzymać pomoc de minimis w wysokości nieprzekraczającej 500 tys. euro w okresie 3 lat.

Projekt programu pomocowego przewidującego udzielenie pomocy de minimis wymaga zgłoszenia do Prezesa UOKiK w celu przedstawienia przez niego ewentualnych zastrzeżeń. Obowiązek taki nie dotyczy pomocy indywidualnej. Podmiot udzielający pomocy z urzędu (bez konieczności składania w tym zakresie wniosku przez beneficjenta pomocy) wydaje zaświadczenie o przyznanym wsparciu stwierdzające jego charakter i określające m.in. dzień i wartość udzielonej pomocy de minimis, a także dane identyfikujące organ udzielający pomocy i beneficjenta oraz podstawę prawną udzielenia pomocy.

Zaświadczenie powinno być wydane beneficjentowi w dniu udzielenia pomocy (np. w dniu podpisania umowy, na podstawie której przedsiębiorca nabył prawo do pomocy lub wraz z decyzją organu udzielającego pomocy). Jeśli wszystkie niezbędne dane, które musi zawierać zaświadczenie o pomocy de minimis zostały uwzględnione w treści decyzji, wydawanie zaświadczenia jako dodatkowego dokumentu nie jest potrzebne.

Warszawa, 18 października 2023 r. DMP-1.52.146.2023
Wyjaśnienia UOKiK dotyczące możliwych wariantów postępowania w odniesieniu do czasu obowiązywania uchwał przewidujących udzielanie pomocy de minimis zgodnie z rozporządzeniem KE nr 1407/2013 – stan na 18.10.2023 r.

Komisja Europejska planuje przyjęcie nowego rozporządzenia regulującego udzielanie pomocy de minimis w okresie 2024-2027, które ma zastąpić obowiązujące do dnia 31 grudnia 2023 r. rozporządzenie KE nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis1 (dalej: rozporządzenie KE nr 1407/2013).

Projekt nowego rozporządzenia przewiduje m.in.:
 zwiększony limit pomocy de minimis do kwoty 300 tys. EUR w okresie 3 lat dla jednego przedsiębiorcy (obecnie limit wynosi 200 tys. EUR);
 usunięcie odrębnego limitu pomocy de minimis dla przedsiębiorstw prowadzących działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarów (obecnie wynosi on 100 tys. EUR);
 wprowadzenie centralnego rejestru pomocy de minimis, zawierającego informacje o pomocy de minimis przyznanej przez wszystkie organy w danym państwie członkowskim;
 zmianę sposobu obliczania 3-letniego okresu przy sumowaniu limitu de minimis (kwestia ta wydaje się jednak nadal nieprzesądzona przez KE).

Jeśli chodzi o obowiązujące w gminach programy pomocowe (uchwały) zgodne z rozporządzeniem KE nr 1407/2013 dotyczą one m.in.:

1) zwolnienia z podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych (uchwały przyjmowane na podstawie art. 7 ust. 3 lub art. 12 ust. 4 ustawy z 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych);
2) różnicowania stawek podatku od nieruchomości (uchwały przyjmowane na podstawie art. 5 ust. 2-4 ustawy z 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych);
3) ulg w spłacie należności cywilnoprawnych (uchwały przyjmowane na podstawie art. 59 ust. 2 ustawy z 27.08.2009 r. o finansach publicznych);
4) dotacji na prace konserwatorskie, restauratorskie lub roboty budowlane przy zabytku wpisanym do rejestru (uchwały przyjmowane na podstawie art. 81 ust. 2 ustawy z 23.07.2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami);
5) dotacji celowe przeznaczone na finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej (uchwały przyjmowane na podstawie art. 403 ust. 5 ustawy z 27.04.2001 r. – Prawo ochrony środowiska);
6) dotacji na wykonanie robót budowlanych polegających na remoncie lub przebudowie, prac konserwatorskich i restauratorskich w odniesieniu do nieruchomości niewpisanych do rejestru zabytków (uchwały przyjmowane na podstawie art. 35 ust. 2 ustawy z 9.10.2015 r. o rewitalizacji).
Powyższe uchwały zawierają w swej treści bezpośrednie odesłania do obowiązującego do końca roku rozporządzenia KE nr 1407/2013 z którego wynika, że w akcie stanowiącym podstawę udzielania pomocy de minimis należy podać pełny tytuł rozporządzenia określającego warunki dopuszczalności tej pomocy wraz z publikatorem. Oprócz przepisów umożliwiających podmiotowi udzielającemu pomocy skuteczne jej nadzorowanie i monitorowanie (obowiązek przedkładania przez wnioskodawców wymaganych dokumentów), uchwały gminne określają również maksymalny czas ich obowiązywania zgodnie z okresem obowiązywania rozporządzenia KE nr 1407/2013.
W tym zakresie należy zauważyć, że rozporządzenie KE nr 1407/2013 obowiązuje do dnia 31 grudnia 2023 r., przy czym wprowadzono w nim zasadę, że po upływie ww. okresu wszelkie środki pomocy de minimis, spełniające warunki w nim określone (przyjęte do dnia 31 grudnia 2023 r.), można wdrażać w sposób prawomocny przez kolejne 6 miesięcy, a zatem maksymalnie do 30 czerwca 2024 r.

Przekładając tę zasadę na obowiązujące w gminach uchwały, oznacza to, że będzie można udzielać pomocy de minimis zgodnie z rozporządzeniem KE nr 1407/2013 jeszcze do dnia 30 czerwca 2024 r., o ile jednak:
 okres obowiązywania danego programu pomocowego (uchwały) nie został ograniczony do wcześniejszej daty (np. 31.12.2023 r.),
 dany program pomocowy (uchwała) przewiduje wprost taką datę obowiązywania (tj. 30.06.2024 r.),
 dany program pomocowy (uchwała) w ogóle nie określa daty obowiązywania.
W tym kontekście należy podkreślić, że rozporządzenie KE nr 1407/2013 nie zmienia, ani nie przedłuża okresów obowiązywania aktów prawa krajowego, a jedynie daje taką możliwość ustawodawcy/uchwałodawcy krajowemu. Błędne jest tym samym przyjmowanie, że akt
prawa unijnego (rozporządzenie Komisji Europejskiej), przedłuża obowiązywanie aktów prawa krajowego.
Reasumując, w kontekście dat obowiązywania uchwał gminnych zgodnych z rozporządzeniem KE nr 1407/2013 oraz niepewności co do momentu publikacji przez KE nowego rozporządzenia, obecnie zidentyfikować można 3 następujące warianty postępowania wraz z ich skutkami:
1) Uchwała obowiązuje do dnia 31 grudnia 2023 r.
a) Po upływie ww. terminu uchwała wygaśnie, co oznacza, że zastosowanie 6-miesięcznego okresu przejściowego (do 30.06.2024 r.) wynikającego z rozporządzenia KE nr 1407/2013 nie będzie dopuszczalne.
b) Dopuszczalne jest przedłużenie – np. w drodze nowelizacji – okresu obowiązywania uchwały o 6-miesięczny okres przejściowy (do 30.06.2024 r.), przy czym w takim przypadku należy uwzględnić fakt, że przedsiębiorcy, którzy nabędą prawo do pomocy w okresie od 1.1.2024 r. do 30.06.2024 r. będą korzystać z takiej pomocy wciąż na warunkach wynikających z rozporządzenia KE nr 1407/2013, które de facto będą mniej korzystne aniżeli te, które KE planuje zawrzeć w nowym rozporządzeniu (np. mniejszy pułap pomocy de minimis, wciąż odrębny i niższy pułapu dla sektora transportu drogowego towarów).
c) Dostosowanie znowelizowanej uchwały do nowego rozporządzenia KE (po publikacji
nowego rozporządzenia w Dz. Urz. UE i z datą obowiązywania nie wcześniej niż od
dnia 1 stycznia 2024 r.).
2) Uchwała obowiązuje do dnia 30 czerwca 2024 r. Pomoc na jej podstawie może być udzielana maksymalnie do dnia 30.06.2024 r., przy
czym możliwe jest jej wcześniejsze dostosowanie do nowego rozporządzenia KE (po publikacji nowego rozporządzenia w Dz. Urz. UE i z datą obowiązywania nie wcześniej niż od dnia 1 stycznia 2024 r.).
3) Uchwała nie zawiera końcowej daty obowiązywania.
O ile uchwała powołuje się na rozporządzenie KE nr 1407/2013, pomoc na jej podstawie może być udzielana maksymalnie do dnia 30.06.2024 r., przy czym możliwe jest jej wcześniejsze dostosowanie do nowego rozporządzenia KE (po publikacji nowego rozporządzenia w Dz. Urz. UE i z datą obowiązywania nie wcześniej niż od 1 stycznia 2024 r.).
Niezależnie od przyjętego w gminie wariantu należy mieć na uwadze zasadę, zgodnie z którą, przedsiębiorcę korzystającego z pomocy obowiązują warunki z dnia udzielenia pomocy (nabycia prawa do pomocy) w rozumieniu art. 2 pkt 11 ustawy o postępowaniu w
sprawach dotyczących pomocy publicznej. Oznacza to przykładowo, że jeśli do dnia 31 grudnia 2023 r., przedsiębiorca nabędzie prawo do pomocy w formie zwolnienia z podatku od nieruchomości na warunkach wynikających z rozporządzenia KE nr 1407/2013, to właśnie
te warunki będą stosowane przez cały okres korzystania z pomocy (np. przez 5 lat zwolnienia) i to niezależnie od tego, że od dnia 1 stycznia 2024 r. zacznie obowiązywać nowe rozporządzenie KE (z warunkami zmienionymi). Tym samym warunki wynikające z nowego rozporządzenia KE będą mogły być stosowane wyłącznie w odniesieniu do przedsiębiorców, którzy nabędą prawo do pomocy na podstawie uchwał dostosowanych do nowego rozporządzenia KE, a zatem najwcześniej od dnia 1 stycznia 2024 r.
Jednocześnie w związku ze zmianą uchwał gminnych, z których część wygaśnie w najbliższym czasie, należy przypomnieć zasadę zgodnie z którą, prawo do pomocy (np. prawo do zwolnienia z podatku od nieruchomości), które zostało nabyte w trakcie obowiązywania uchwały, ma zastosowanie przez cały okres w niej przewidziany bądź do momentu osiągnięcia limitu pomocy de minimis (o ile nastąpi to wcześniej). Nie ma przy tym znaczenia fakt, że uchwała na podstawie której przedsiębiorca nabył prawo do pomocy (np. w latach poprzednich) formalnie wygasła (np. z dniem 31.12.2023 r.). Niniejszą zasadę ochrony praw nabytych potwierdza ukształtowane orzecznictwo sądowo-administracyjne (przykładowo wyrok NSA z dnia 6.06.2023, sygn. akt III FSK 2183/21; wyrok NSA z dnia 9.05.2017 r, sygn. akt II GSK 2386/15).
Jeśli chodzi o kwestie proceduralne, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy o pomocy publicznej, projekt programu pomocowego (w przedmiotowym przypadku projekt uchwały) przewidujący udzielanie pomocy de minimis podlega wyłącznie zgłoszeniu Prezesowi UOKiK, który w terminie 14 dni może przedstawić zastrzeżenia dotyczące przejrzystości zasad udzielania pomocy. Podkreślić należy, że obowiązek zgłoszenia dotyczy nie tylko projektów nowych uchwał, ale również projektów ich nowelizacji w zakresie np. daty obowiązywania.
Pragnę zauważyć, że przedstawione powyżej wyjaśnienia należy w całości odnieść do zmienianego również od dnia 1 stycznia 2024 r. rozporządzenia, które ma zastąpić obecnie bowiązujące rozporządzenie KE nr 360/2012 z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie
stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis przyznawanej przedsiębiorstwom wykonującym usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym. Jak sugeruje nazwa tego rozporządzenia – w porównaniu do ogólnego rozporządzenia KE nr 1407/2013 – ma ono zastosowanie wyłącznie do wybranego kręgu beneficjentów, tj. podmiotów świadczących tzw. usługi w ogólnym interesie gospodarczym (UOIG), do których można przykładowo zaliczyć: opiekę zdrowotną i socjalną (np. opiekę nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi), mieszkalnictwo socjalne, transport publiczny, gospodarkę komunalną (np. odpadami), usługi telekomunikacyjne, energetykę, usługi pocztowe, radiofonię i telewizję.
Projekt nowego rozporządzenia de minimis ws. UOIG przewiduje m.in.:
 zwiększony limit pomocy de minimis UOIG do kwoty 700 tys. EUR w okresie 3 lat dla jednego przedsiębiorcy (obecnie limit wynosi 500 tys. EUR);
 brak wykluczenia przedsiębiorstw prowadzących działalność zarobkową w zakresie drogowego transportu towarów;
 wprowadzenie centralnego rejestru pomocy de minimis zawierającego pełne informacje o pomocy de minimis przyznanej przez wszystkie organy w danym państwie członkowskim.
Podobnie jak w przypadku rozporządzenia, które ma zastąpić rozporządzenie KE nr 1407/2013, także i w tym przypadku nie zostało ono nadal opublikowane w Dzienniku Urzędowym UE.
W kontekście powyższych wyjaśnień należy jednocześnie przypomnieć, że kwestie związane z rozporządzeniami KE w zakresie pomocy de minimis w rolnictwie (rozporządzenie KE nr 1408/2013) oraz rybołówstwie (rozporządzenie KE nr 717/2014) pozostają we właściwości
Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Z poważaniem,
Piotr Pełka
Dyrektor
Departamentu Monitorowania
Pomocy Publicznej
/podpisano elektronicznie/

źródło: www.uokik.gov.pl